Płk dypl. w st. spocz. Jan Władysław Tomasz Jordan ROZWADOWSKI herbu Trąby syn Bronisława i Wandy z Kamieniewskich.
ur. 23.11.1889 r. w Majdanie Starym, pow. Kamionka Strumiłowa koło Lwowa,
zm. wiosna 1940 r. zamordowany przez NKWD w Kijowie na Ukrainie.
Jego nazwisko jest na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej. Miejsce spoczynku Polski Cmentarz Wojenny w Kijowie-Bykowni.
W 1899 r. rozpoczął naukę w Szkole Realnej w Koszycach, a od 1903 r. kontynuował ją w niższej i średniej Szkole Kadetów Kawalerii w Hranicach na Morawach. W sierpniu roku 1909 kończy z bardzo dobrym wynikiem Terezjańską Akademię Wojskową armii austriackiej w Wiener Neustadt. Mianowany na podporucznika i zostaje przydzielony do 4 Pułku Ułanów w Żółkwi koło Lwowa.W latach 1913-1914 studiował w Szkole Wojennej w Wiedniu, po jej ukończeniu awansował do stopnia por. z tytułem oficera Sztabu Generalnego armii austriackiej.Z wybuchem I wojny światowej przydzielony do obrony twierdzy Przemyśl. W 1915 r., po upadku przemyskiej twierdzy, dostał się do niewoli rosyjskiej, po ucieczce z niewoli i rekonwalescencji służy (w stopniu kpt.) w sztabie 12 Brygady Piechoty armii austriackiej i walczy na froncie włoskim.
Przebieg służby wojskowej:
- 29.11.1918 r. wstępuje do WP, przydział na stanowisko szefa sztabu Grupy Operacyjnej
płk Minkiewicza, walczącej na froncie galicyjskim (wschodnim).
-10.1919 - 03.1920 r. w czasie wojny polsko-bolszewickiej pełni służbę
w Oddziale III Naczelnego Dowództwa WP, a następnie kolejno jako szef Oddziału IV
Dowództwa 6 Armii, szef sztabu 2 Dywizji Jazdy, zastępca szefa sztabu Dowództwa Frontu
Małopolskiego. Wojnę zakończył na stanowisku szefa sztabu 12 Dywizji Piechoty. W tym
czasie współpracował też z ówczesnym majorem Charlesem de Gaulle’em, który przebywał
tu na misji wojskowej w czasie wojny polsko-bolszewickiej i był w sztabie generała
Weyganda w 1920 roku.;
- 1921, zastępca szefa sztabu DOK VI we Lwowie;
- 1922, zweryfikowany w stopniu majora, korpus oficerów jazdy (kawalerii);
- 1922-1923, zastępca dowódcy 8 Pułku Ułanów;
- 1924 - 1925, studia Ecole Superiere do Guerre (Wyższej Szkoły Wojennej) w Paryżu;
- 1926 r. służba w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych;
- 01.01.1928, mianowany na stopień pułkownika;
- 1927 - 1931, dowódca Pułku 3 Strzelców Konnych w Wołkowysku, dn. 23.06.1931r.
zwolniony ze stanowiska dowódcy P3SK i przydzielony do Wojskowego Biura
Historycznego;
- 1931-1933, Wojskowe Biuro Historyczne w Warszawie;
- 1933-1934, w dyspozycji DOK I w Warszawie;
- 1934, przeniesiony w stan spoczynku. Zamieszkał we Lwowie.
Zajmował się także swymi
dobrami: Dębiny, Łówcze oraz Zamczyska, które odziedziczył na kresach w powiecie
radziechowskim.
Oznaczenia: Order Virtuti Militari 5 kl., Krzyż Walecznych dwukrotnie.
We wrześniu 1939 r. bez przydziału mobilizacyjnego. Był organizatorem Straży Obywatelskiej we Lwowie. Aresztowany przez Rosjan 6.12.1939 r., więziony we lwowskich więzieniach Brygidki i na Zamarstynowie. W 1940 r. przewieziony do więzienia w Kijowie.
Jego nazwisko widnieje na tablicy na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Płk. st. spocz. Władysław TOMASZEWICZ syn Aleksandra i Anny z d. Podwińska.
ur. 21.09.1881 r. w Wilnie,
zm. brak danych.
W 1898 r. po ukończeniu 6 klas gimnazjum wstąpił w sierpniu 1898 r. na ochotnika do armii rosyjskiej.
Służył w 106 pp, a następnie w 1901 t. został skierowany do Szkoły Junkrów Kawalerii w Twerze (obecnie Kalinin, Rosja), która kończy w 1905 r. w stopniu ppor. kaw. Otrzymuje przydział do 8 Łubieńskiego Pułku Huzarów w Kiszyniowie (obecnie Mołdawia) 8 Dywizji Kawalerii.
Służąc w 8 Pułku Huzarów w 1912 roku kończy kurs elektrotechniczny w Sankt Petersburgu. Służąc w ww. pułku, awansuje na kolejne stopnie wojskowe jako dowódca szwadronu w stopniu kapitana bierze udział w działaniach bojowych w I wojnie światowej do grudnia roku 1917 r.
Za udział w walkach na froncie był kilkakrotnie odznaczany.
Ppłk. st. spocz. Marek Stanisław MYSŁAKOWSKI-ŚWIESTA syn Adama i Marii z Dunin-Rzuchowskich.
ur. 25.04.1890 r. w Mogielnicy, powiat trembowelski (obecnie Ukraina).
zm. wiosna 1940 r. zamordowany w Charkowie, jego nazwisko jest na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej m. spoczynku Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu Polski Cmentarz Wojskowy w Charkowie-Piatichatkach (Ukraina).
Absolwent Gimnazjum Realnego w Koszycach oraz oficerskich kursów austriackich.
Przebieg służby wojskowej:
- od 1918 w Wojsku Polskim, Polska Misja Wojskowa w Wiedniu;
- mjr ze starszeństwem 01.04.1919 r., oficer DOK I;
- 1919 -1920, w Generalnym Inspektoracie Jazdy;
- 1920 -1922, 8 Pułku Ułanów, jako instruktor jazdy w Centrum Szkolenia Kawalerii;
- 1923, zastępca dowódcy 10 Pułku Strzelców Konnych;
- 1923 -1924, dowódca szwadronu zapasowego 20 Pułku Ułanów;
- 11.04.1924 - 14.02.1929, zastępca dowódcy 3 Pułku Strzelców Konnych.
- 03.1929, przeniesiony z P3SK do kadry Oficerów Kawalerii do dyspozycji DOK III;
- 05.03.1929, wyróżniony pochwałą przez dowódcę P3SK płk. dypl. Jana Władysława
Rozwadowskiego:
(...) Rozkazem Pana Ministra Spraw Wojskowych został major Marek MYSLAKOWSKI z-ca d-cy pułku odesłany na inne stanowisko.
Opuszczając pułk może spojrzeć na obfity dorobek swej pracy. Jest to żołnierz całą swą duszą oddany służbie wojskowej. W pierwszym rzędzie twardy dla siebie, równocześnie jednak
przekonany o konieczności stawiania surowych wymagań swym podkomendnym.
Srogie jego serce żołnierskie nie jest jednak niedostępne uczuciom ludzkim, ujmując się zawsze wówczas w charakterze dowódcy pułku, gdy widziałem, że mnie jako dowódcy nie były znane łagodzące okoliczności.
Szczery orędownik młodzieży, widząc w niej właściwych budowniczych naszej przyszłości. Był lojalnym podkomendnym i również sprawiedliwym jak wymagającym zwierzchnikiem.
Jest on wzorem pracownika nieszczędzącego swych sił, stawiając własne sumienie jako najwyższy sprawdzian swej obowiązkowości.
Z jego szkoły wychodzą żołnierze zahartowani.
Tą właśnie pracą On dobrze przysłużył się naszej ojczystej armji, gdyż taka surowa szkoła żołnierska najlepiej przysposabia do właściwego celu naszej służby jakim jest przygotowanie do wojny.
3 pułk strzelców konnych, któremu jest przeznaczona zaszczytna straż naszych wschodnich rubieży powinien o tem pamiętać szczególnie.
Nie jednemu zapewne ta twarda szkoła żołnierska zbyt ciężką się wydawała, lecz jestem przekonany, że żołnierze szczerze sprawie oddani w przyszłości z wdzięcznością wspominać będą pracę dokonaną pod kierownictwem majora MARKA MYSŁAKOWSKIEGO, który podczas niej kierował się moralnym nakazem przelania swych wiadomości wojskowych na tych, których szkolenie zostało Mu powierzone.
Odchodzącemu z pułku majorowi MYSŁAKOWSKIEMU jako dowódca wyrażam swoje uznanie i podziękowanie w IMIENIU SŁUŻBY”;
- od 31.06.1929, w stanie spoczynku;
- 01.1930, ofiarowuje 300 złotych na kościół garnizonowy w Wołkowysku;
- 26.04.1930, otrzymuje Odznakę Pamiątkową Pułku 3 StrzelcówKonnych;
Bankowiec. Członek honorowy Towarzystwa Hodowli Koni w Grudziądzu i członek zarządu Przemyskiego Klubu Jazdy Konnej w Przemyślu.
Aresztowany.
Zamordowany w Charkowie
Mjr w st. spocz. Mjr Piotr POPŁAWSKI
ur. 24.12.1878
W składzie 3 psk według Roczników oficerskich 1921 i 1924.
Na obecną chwilę brak innych informacji o mjr. Piotrze Popławskim.
Mjr w st. spocz. Zenon SIERŻYCKI, syn Witolda,
ur. 22.06.1896 r., Dederkały gm. Szumsk pod Krzemieńcem na Wołyniu,
zm. 28.06.1941 r., rozstrzelany, miejsce stracenia i pochówku nieznane
Ukończył Szkołę Handlową w Krzemieńcu, następnie rozpoczął studia na Politechnice Kijowskiej. Działał w polskiej organizacji patriotycznej i chcąc pozbyć się uciążliwego nadzoru policji przerwał studia i wstąpił do Siergiejewskiej Szkoły Artylerii w Odessie którą, ukończy w czerwcu 1915 roku.
W stopniu chorążego otrzymuje przydział do 35. brygady artylerii armii rosyjskiej. Uczestniczy m.in. w walkach pod Przemyślem. Trzykrotnie ranny awansowany na podporucznika, a następnie na porucznika. W roku 1917 przeniesiony do artylerii konnej.
W czasie wojny domowej w Rosji por. Sierżycki w grudniu 1917 roku gromadzi wokół siebie grupę żołnierzy Polaków i wraz ze sformowaną przez siebie i w pełni wyposażoną baterią dołączył do II Korpusu Polskiego. Uczestnicząc w jego walkach dostaje się do niewoli, ucieka i w Kijowie nawiązuje kontakt z Polską Organizacją Wojskową, przez pewien czas dowodzi Legią Oficerską.
Przebieg służby wojskowej:
- 1918, przedostaje się do Lublina, skierowany do Włodzimierza Wołyńskiego pod komendę
rtm. Feliksa Jaworskiego
- 01.1919, w składzie powstałego " Szwadronu rotmistrza Jaworskiego" walczy z dużymi
sukcesami w wojnie polsko-bolszewickiej;
- 1920, bierze udział w walkach w składzie Jazdy Ochotniczej mjr. Jaworskiego;
- 07.1920, dowodzi szwadronem 2. Lubelskiego Pułku Jazdy Ochotniczej, Brygady Jazdy
Ochotniczej mjr. Feliksa Jaworskiego i w ramach operacji zwanej obecnie Bitwą
Warszawską, której oddziały walczą i gromią bolszewików od Radzymina do rz. Bug i dalej
w walkach pościgowych do Suwałk;
- 30.09.1920, rozkazem Naczelnego Wodza następuje rozwiązanie Jazdy Ochotniczej
mjr. Feliksa Jaworskiego. Za walki z bolszewikami wyróżniony Krzyżem Virtuti Militari
i Krzyżem Walecznych i Krzyżem walecznych. Dwukrotnie ranny, w tym raz ciężko.
- od 12.1920, rtm., w składzie powstałego 19 Pułku Ułanów Wołyńskich, dowódca pułku
mjr. Feliks Jaworski;
- 1923, odbył szkolenie na Kursie Obserwatorów Lotniczych w Toruniu;
- 1924, kurs dla starszych oficerów kawalerii w Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu;
- 1925-1927, mjr, of. szkoleniowy 19 pu, 1927 r. na kilkumiesięczny leczeniu szpitalnym;
- 31.10.1927 - 1928, I oficer sztabu, 2 Samodzielnej Brygady Kawalerii;
- 1928 -1930, Komendant Szkoły Podoficerów Zawodowych K.O.P. w Niewirkowie;
- 08.04.1930, przybycie z K.O.P. do P3SK w Wołkowysku na stanowisko kwatermistrza;
- 11.06.1930, objęcie obowiązków kwatermistrza P3SK, szkolenie przygotowawcze do
Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie;
- 21.06.1930, przeniesiony z P3SK na staż do 24 Pułku Artylerii Polowej w Jarosławiu;
- 03.08.1930, przeniesiony z P3SK na staż do 62 Pułku Piechoty w Bydgoszczy;
- 14.10.1930, po miesięcznym urlopie wypoczynkowym nie wraca już do P3SK;
- 12.1931, w dyspozycji dowódcy O.K. III;
-1932 ze względu na zły stan zdrowia został przeniesiony w stan spoczynku, nie figuruje
w spisie oficerów kawalerii WP z tego roku.
Odznaczenia: Virtuti Militari , Krzyż Walecznych.
W 1939 r. aresztowany przez NKWD w swoim majątku w rejonie Wilna. Zaginiony. Prawdopodobnie osadzony w więzieniu w Wilnie i rozstrzelany 28.06.1941 r. (data na symbolicznej mogile). Miejsce stracenia i pochówku nieznane. Nie figuruje na żadnej z List Katyńskich.
Mjr w st. spocz. Władysław Stanisław KOZUBSKI syn Wacława i Stanisławy z d. Rudzińska,
ur. 19.09.1886 r. w Warszawie,
zm. 1940, dokładna data nieznana, może znajdować się na niedostępnej, tzw. " Białoruskiej Liście Katyńskiej", jednak nie widnieje on na Liście obywateli polskich mogących figurować na tzw. białoruskiej liście katyńskiej, a opracowanej w 2012 r. przez Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogui Porozumienia.
Ukończył carską szkołę kawalerii w Elizawietgradzie. Brał udział w I wojnie światowej w składzie 3 Pułku Ułanów Smoleńskich. Jako porucznik został ranny. Za udział w walkach w dniu 22.04.1915 r. odznaczony Orderem Św. Anny IV klasy "Za waleczność". Był to jeden z pięciu nadanych mu odznaczeń armii carskiej. W 1915 r. był w stopniu sztabskapitana. Do 11.1918 walczył w rosyjskiej „białej armii” gen. Denikina, po zakończonej wojnie domowej w Rosji wraz z oddziałami Denikina przedostał się przez Odessę do Francji.
Przebieg służby wojskowej:
- 1919, zaciąga się do „Błękitnej Armii” gen. Hallera z którą wraca do Polski;
- 05.1920, w stopniu kapitana dowódca szwadronu zapasowego 5 Pułku Strzelców
Granicznych w Lesznie;
- służył w 10 PSK;
- 1924, p.o. dowódcy szwadronu zapasowego 3 PSK;
- 1926, w składzie Kapituły odznaki pamiątkowej 3 PSK;
- 1928, mjr, Rejonowy Inspektor Koni w Wołkowysku i w nim mieszka;
- w czerwcu 1940 został aresztowany przez Rosjan’
- jesienią 1940 był widziany w więzieniu wojskowym w Bobrujsku, od tej pory brak wieści o mjr. Władysławie S. Kozubskim.
Mjr w st. spocz. Dawid JANOWICZ-CZAIŃSKI, syn Ibrahima
ur. 14.11.1887 Słonim woj. nowogródzkie, narodowość tatarska,
Przebieg służby wojskowej:
- działacz Polskiej Organizacji Wojskowej;
- od 23.02.1919, w Wojsku Polskim, rotmistrz, uczestnik wojny polsko-bolszewickie
1918-1920;
- 1919, jeden z organizatorów Pułku Tatarskiego Ułanów im. Mustafy Achmatowicza;
- dowódca szwadronu zapasowego Pułku Tatarskiego Ułanów im. Mustafy Achmatowicza;
- 1920 - 1921, w składzie Dowództwa 4 Armii;
- 6.1921, 3 Pułk Strzelców Konnych w Wołkowysku;
- 2.1928, mianowany majorem lokata 2;
- 5.1928, dowódca szwadronu zapasowego 3 PSK;
- 5-7.1928; czasowo oddelegowany do Rejonowego Inspektoratu Koni w Wołkowysku;
- 7.1928; dowódca szwadronu zapasowego 3 PSK;
- 4.1929, Rejonowy Inspektor Koni w Wołkowysku, otrzymuje Odznakę Pułkową P3SK;
- 6.1929, zdaje obowiązki dowódcy szwadronu zapasowego i jego dok. mobilizacyjnych;
-7.1929, zarządzeniem Min. Spraw Wojsk. przekazany do dyspozycji Dowódcy O.K. III;
- 31.12.1929, przeniesiony w stan spoczynku;
- pod koniec1939, aresztowany przez NKWD w Słonimie, zaginiony.
Figuruje na tzw. Białoruskiej Liście Katyńskiej.
Symboliczna mogiła Majora znajduje się na Muzułmańskim Cmentarzu w Warszawie.
Por. w st. spocz. Tadeusz Janusz BIAŁY s. Bolesława i Eugenii z Dzieniszowskich,
ur. 15.02.1910 r. w Kolnie, pow. Łomżyński,
zm. wiosna 1940 r. zamordowany w Charkowie Charków, jego nazwisko jest na tzw. Ukraińskiej Liście
Katyńskiej m. spoczynku Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu Polski Cmentarz Wojskowy w Charkowie-
Piatichatkach (Ukraina).
W 1931r. kończy Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczego w Warszawie
Przebieg służby wojskowej:
- 1932, kończy szkolenie w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 5;
- 19.09.1933 - 15.08.1934, Szkoła Podchorążych Kawalerii CWK Grudziądzu (VIII rocznik);
mianowany ppor. ze starszeństwem 15.08.1934,
- 15.08.1934, przydział do Pułku 3 Strzelców Konnych, dowódca plutonu 3 szwadronu;
- 04.1937, dowódca plutonu 4 szwadronu;
- 29.11.1937, odkomenderowany na 2-letni kurs topograficzny do Wojskowego Instytutu
Geograficznego w Warszawie;
-1938, mianowany por.,
W kampanii wrześniowej 1939, WIG zostaje ewakuowany do Lwowa. Kilkunastu oficerów pozostało
skierowanych w Równego i Choszczy. Dnia 15 września rozpoczęła się kolejna ewakuacja WIG, ze
Lwowa na Węgry. Prawdopodobnie większość stanu osobowego dostała się do niewoli sowieckiej.
Wśród tych oficerów mógł być i por. Tadeusz Janusz Biały.
Osadzony w obozie w Starobielsku.
Por. w st. spocz. Czesław SOCHOCKI, syn Jana i Malwiny z Jägermanów,
ur. 08.03.1907 r. w Stanisławowie.
zm. wiosna 1940 r., zamordowany w Katyniu.
W 1929 r. kończy gimnazjum we Lwowie.
Przebieg służby wojskowej:
- 15.08.1933, kończy Szkołę Podchorążych Kawalerii CWK w Grudziądzu, mianowany na
stopień ppor. kawalerii;
- 1933 rozpoczyna służbę w 3Pułku 3 Strzelców Konnych w Wołkowysku;
- 24.04.1936, otrzymuje pamiątkową odznakę P3SK;
- 11.1936, dowódca plutonu 2 szwadronu P3SK;
- 02.1937, skierowany na 9-miesięczny kurs aplikacyjny dla oficerów broni pancernej w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie;
- 25.04.1937, melduje się w P3SK po odwołaniu go z kurs aplikacyjnego dla oficerów broni
pancernej, mianowany na dowódcę plutonu w 2 szwadronie;
- 11.1937, przeniesienie do 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich w Lwów;
- 03.1939, p.o. dowódcy szwadronu k.m. 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich w Lwów;
- 05.1939, dowódca plutonu 9 szwadronu pionierów w Baranowiczach (Nowogródzka
Brygada Kawalerii);
We wrześniu 1939 r. walczy w składzie Nowogródzkiej Brygady Kawalerii. Po jej rozbiciu przez Niemców 27.09.1939 r. i próbie przedostania się na Węgry lub do Rumunii dostaje się do niewoli sowieckiej.
W niewoli sowieckiej w obozie w Kozielsku.
Por. w st. spocz. Henryk GĄSIEWICZ syn Feliksa i Józefy z Korycińskich
ur. 28.08.1900 r., Warszawa,
zm. wiosna 1940 r., zamordowany w Katyniu.
Przebieg służby wojskowej:
- według Roczników oficerskich Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat
1928 - 1930 figuruje na liście oficerów kawalerii w jako oficer 3 Pułku Strzelców konnych;
- 06.1930, dowódca plutonu 2 szwadronu;
- 08. 1930, dowódca plutonu 3 szwadronu;
- 26.09.1930, zarządzeniem Ministra Spraw Wojskowych zwolniony z zajmowanego
stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej do dyspozycji Dowódcy Okręgu
Korpusu Nr III w korpusie oficerów kawalerii;
- 30.01.1931, na polecenie dowódcy 3 Pułku Strzelców Konnych lekarz pułkowy
przeprowadził formalności celem których było skierowanie w lutym 1931 r.
por. Gąsiewicza Henryka na wojskową komisję lekarską.
W niewoli sowieckiej w obozie w Kozielsku.
Por. w st. spocz. Kazimierz BISPING
Absolwent szkoły jezuitów w Feldkirch w Austrii i wydziału rolnego Uniwersytetu w Halle w
Niemczech. W czasie I wojny światowej do 1917 sekretarz Głównej Cenzury Wojskowej armii
rosyjskiej w Moskwie. W latach 1917-1918 członek Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego
(Naczpol) w Moskwie i Bobrujsku; współorganizator I Korpusu Polskiego na Wschodzie. Był
emisariuszem I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego do Warszawy. Za udział w
walkach o niepodległość odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości z Mieczami.
Po wojnie przedsiębiorca m.in. członek rady nadzorczej Powszechnych Zakładów Magazynowych i
Transportowych S.A. „Pantarei” i ziemianin, gospodaruje w majątkach Strubnica, Wygoda, Teresin,
Dylewszczyzna, Konobaje, Pacewicze i Piaski, których był właścicielem. W latach 1934-1939 pełnił
funkcję Senatora RP, 1935-1938 oraz 1938-1939, powołany przez prezydenta RP.
Był też członkiem Rady Gminnej w Wołkowysku, Wydziału Powiatowego w Wołkowysku, Zarządu
Głównego Kresowego Związku Ziemian, prezesem Wojewódzkiego Towarzystwa Organizacji i Kółek
Rolniczych w Wołkowysku, a także radcą Izby Rolniczej w Białymstoku.
Por. rez. kawalerii Kazimierz Bisping w planach
mobilizacyjnych był przypisany do Pułku 3 Strzelców Konnych w Wołkowysku, Rocznik Oficerski
1924, oficerowie kawalerii:
- 26.04.1930 r. por. rez. Bispingowi Kazimierzowi zostaje nadana odznaka pamiątkowa Pułku 3
Strzelców Konnych;
- 17 - 23.03.1932, uczestniczy w ćwiczenia aplikacyjnych oficerów rezerwy P3SK;
W Roczniku Oficerów Rezerwy Kawalerii 1934, nie figuruje.
Po 17 września 1939 roku Kazimierz Bisping z najbliższą rodziną wyjechał z majątku Strubnica. Dnia
10 lub 12.10.1939 aresztowany przez NKWD w Wielkich Eysmontach w rej. Grodna (wydany przez
miejscowego proboszcza, u którego się schronił), więziony w Grodnie, od 10.11.1939 w Wołkowysku,
od 01.04.1940 w Mińsku (Białoruś), w sierpniu 1940 roku przewieziony do Moskwy. Dnia 03.02.1941
skazany na 8 lat pozbawienia wolności; zesłany na teren Republiki Komi.
Kazimierz Bisping zmarł 24 lub 25.04.1941 w obozie Kiedrowyj Szor lub 21.04.1941 roku w obozie
Kożwa (Koźwa) n. Peczorą (Siewżeldorłag).
Przedstawiając i wspominając osobę Kazimierza Bispinga nie sposób pominąć faktu, że jego
rodzina wspaniałe zasłużyła się Pułkowi 3 Strzelców Konnych w latach II wojny światowej i latach 80-
tych ubiegłego wieku. Syn Kazimierza Bispinga, Józef służył
w kampanii wrześniowej jako ochotnik w 110 Pułku Ułanów BK Rezerwowej „Wołkowysk”.
Po rozbiciu P3SK w Kalinowym Dole, to między innymi dzięki odwadze i poświęceniu rodziny
Bispingów został ocalony z zawieruchy wojennej i dnia 5 lipca 1980 roku mógł być odnaleziony
sztandar Pułku.
Odnalezienie sztandaru Pułku jest zasługą przede wszystkim syna oficera P3SK, Tadeusza
Kwietnia. Poniżej fragment jego wspomnień dotyczący rodziny Bispingów
i drugiego ukrycia sztandaru Pulku oraz jego odnalezienia po 40 latach.
Por w st. spocz. Adam Ludwik DZIEDZICKI, syn Adama i Janiny z Thuguttów,
ur. 27.12.1886 r. w Warszawie,
zm. wiosna 1940 r. zamordowany w Charkowie Charków, jego nazwisko jest na tzw. Ukraińskiej Liście
Katyńskiej m. spoczynku Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu Polski Cmentarz Wojskowy w Charkowie-
Piatichatkach (Ukraina).
W 1911 kończy Wydział Prawa Uniwersytetu w Petersburgu, a w 1912 r. uzyskałw Paryżu
tytuł doktora praw. W 1915 r. rozpoczął pracę jako pomocnik adwokata przysięgłego. W 1918 r.
wpisany na listę adwokacką. Kancelarię prowadził w Warszawie. Był także radcą prawnym
Ministerstwa Aprowizacji (1919).
W Wojsku Polskim służył jako ochotnik w 8 Pułku Ułanów. Po odbyciu służby w 1920 r. został
przeniesiony do rezerwy i przydzielony do PKU Warszawa w stopniu porucznika.
W wojnie obronnej we wrześniu 1939 r. przydział mobilizacyjny do Pułku 3 Strzelców
Konnych. Prawdopodobnie wszedł w skład BK Rezerwowej „Wołkowysk”.
Dostał się do sowieckiej niewoli. Więziony w obozie w Starobielsku
Ppor. w st. spocz. Maksymilian Tadeusz SAŁACIŃSKI s. Maksymiliana i Marianny ze Strzeleckich,
ur. 30.06.1910 r. w Pabianicach;
zm. wiosna 1940 r., zamordowany w Katyniu.
W 1930 r. absolwent seminarium nauczycielskiego w Pabianicach.
Pracuje jako nauczyciel w Bałuczu k. Łaska.
Przebieg służby wojskowej:
-W lipcu 1932 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu
-w stopniu plut. pchor. Rezerwy
09.07.1932 wcielony do P3SK w Wołkowysku do którego otrzymuje przydział mobilizacyjny.
-Mianowany na ppor. ze starszeństwem od 01.01.1934 r.
-Uczestniczy w 4-tygodniowym szkoleniu w Pułku w roku 1932 i 1933
-Rozkazem dzienny P3SK z dnia 24.04.1936 r. ppor. rez Maksymilianowi Sałacińskiemu zostaje nadana honorowa odznaka pułkowa.
W niewoli sowieckiej w obozie w Kozielsku.
Ppor. w st. spocz. Witold BITNER, syn Ryszarda i Aliny z Zatorskich,
ur. 04.10.1887 r. w Wilnie,
zm. 1940 r. miejsce stracenie i pochówku nieznane
Przebieg służby wojskowej:
- 14.05.1930, przeniesiony z 1 PSK do P3SK;
- 05.1932, kończy kurs gazowy w Warszawie;
- 06.- 07.1932, uczestniczy w 6-tygodniowych ćwiczeniach rezerwy w 3 szw. P3SK;
- 03.1933, uczestniczy w P3SK w ćwiczeniach wojskowych rezerwy.
Inżynier rolnik, absolwent Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
Brak innych informacji.
Nie występujący na żadnej z tzw. list katyńskich - katyńskiej, ukraińskiej i białoruskiej.
Jego nazwisko zostało umieszczone na anglojęzycznej Liście Katyńskiej, opublikowanej
w latach 50-tych w USA.
Ppor. w st. spocz. Henryk KURMAN, syn Ludwika i Reginy z Harnissów,
ur. 28.08.1906 r., Warszawa
zm. wiosna 1940 r. zamordowany w Charkowie Charków, jego nazwisko jest na tzw. Ukraińskiej Liście
Katyńskiej m. spoczynku Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu Polski Cmentarz Wojskowy w Charkowie-
Piatichatkach (Ukraina).
Absolwent Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie.
Przebieg służby wojskowej:
- 1932, Szkoła Podchorążych Rezerwy Kawalerii CWK w Grudziądzu;
- 09.07.1932, wcielony do P3SK po ukończeniu SPRK CWK w Grudziądzu;
- 05.- 06.1934, jako plut. pchor. rez. odbył w P3SK 6-tygodniowe ćwiczenia rezerwy;
- 05.- 06.1936, jako ppor. rez. uczestniczył w P3SK w 3-tygodniowym ćwiczeniu wojskowym
rezerwy;
- 1938, odbył w P3SK ćwiczenia rezerwy;
- uczestnik kursu dowódców armat ppanc. w CWK w Grudziądzu;
Więziony w Starobielsku.
Ppor. w st. spocz. Leon KRZYWOBŁOCKI syna Mariusza i Karoliny z Klimaszewskich,
ur. 06.04.1904 r., Warszawa;
zm. wiosną 1940 roku zamordowany przez NKWD w piwnicach Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie (obecnie Twer, Rosja).
Miejsce spoczynku Polski Cmentarz Wojenny w Miednoje, Rosja;
Przebieg służby wojskowej:
- 06.- 07.1930, jako kpr. pchor. rez. odbył w P3SK 6-tygodniowe ćwiczenia
rezerwy w szwadronie k.m.;
- 16.01.1932, wachm. pchor. Leon Krzywobłocki mianowany ppor. rez. kawalerii ze
starszeństwem z dniem 01.01.1931 roku;
- według Rocznika oficerskiego rezerw 1934, ppor. w korpusie oficerów kawalerii ze
starszeństwem z dniem 1-go stycznia 1931 r. poz. 91. Przydział do P3SK;
- 1937, przydział mobilizacyjny 4 Dywizjonu Żandarmerii;
- w okresie międzywojennym pracował jako urzędnik.
We wrześniu 1939 r. zmobilizowany do żandarmerii w Piotrkowie Trybunalskim do składu 4 Dywizjonu Żandarmerii w Łodzi, prawdopodobnie do jednego z wchodzących w jego skład Plutonów Żandarmerii - Częstochowa i Skierniewice. Zgodnie z planem mobilizacyjnym część wymienionych jednostek miały sformować dwanaście plutonów żandarmerii, w tym osiem pieszych, dwa konne i dwa krajowe. Kilka zmobilizowanych plutonów zostało skierowanych na wschodnią granicę Polski.
Ppor. rez. Leon Krzywobłocki dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzony w obozie w Ostaszkowie.
